Two Types of Compositions in Dasam Granth—S.Anurag Singh, Prof

There are two types of compositions in Dasam Granth:

(a) Mukhvak Banis i.e. the compositions uttered and written by Guru Gobind Singh ji, and

(b) Compositions translated from some source with radical changes by Guru Sahib and making his philosophy clear in the invocations and epilogues.

In the former Mukhvak Patshahi 10 is written and in the rest Patshahi 10 is written.

The title of Chritropakhyan itself makes it abundantly clear that the composition contains stories from different sources, already told. The word Pakhyan is a Prakrit word which means a fable, anecdote or story already told.

The famous story of Joseph and Zulaika is from Bible and Quran. Nowhere any writer, including myself, has propounded the theory that it is a Mukhvak Bani.

Secondly, the editing pattern too is of Guru Granth Sahib, making no room for any interpolation. One Charitra is missing, which could not be located; similarity the last Charitra is numbered 405 and it contains 405 verses.

Thirdly, we have codices of Dasam Granth dated 1696 one in Punjab University Chandigarh and another prepared by Bhai Hardas ( grandfather of S.Jassa Singh Ramgarhia, who also prepared Damdami Codex of Guru Granth Sahib in 1684 AD ) under the supervision of Guru Sahib and duly corrected by Guru Sahib. Other codices are prepared by Bhai Mani Singh ji, Baba Deep Singh ji and few more contemporary and near-contemporary Sikhs of the Guru. One decorated Bir is at Patna Sahib and another its replica Golden Bir is in Sikh Reference Library Amritsar and about six Birs are in Chavani of Nihang Singhs at Anandpur Sahib.

Above all,recently we have discovered Pothi of Charitropakhyan, with decorated pages in the handwriting of Guru Gobind Singh ji, which you can see on my wall as well as on my (facebook) timeline.

Baba Binod Singh from the family of Guru Angad Dev ji also prepared one codex of Dasam Granth during the times of Banda Bahadur with the title Dasven Patshahi ka Granth, which means Dasam Granth. One more codex known as Sangrur Recension is presently with Punjabi University, Patiala and this is the only Recension from which the anti-Dasam Granth lobby repeatedly quote the couplet of Guru Sahib: Nishan Sikhi i Panj harf………
In spite of such overwhelming evidence if someone wants to close his eyes to mislead certain innocent people with his perjurious averments then I can only say, ”You can take a horse to a well, but you cannot make him drink the water.”

—Anurag Singh, Prof.

Preface to Param Akhari, A book by Sher Singh (Kashmir) BY Bhai Trilochan Singh, Dr.

This is the earliest writing of my father, located so far with the help of Sardar Jaswinder Singh of SIKH Digital Library. It is a Foreword which he wrote at the age of 22. It gives the address of my grandparents in Burma as well as the village.

It is a Foreword to Bhai Sher Singh (Kashmir) book, “PARAM AKHARI,” an exposition of Gurmukhi Alphabets in mystical and poetic language. The book was published both in English and Punjabi and incident entry the book was published by Baba Ladha Singh Bedi of Calcutta, a associate and friend of my maternal grandfather. It was Baba Ladha Singh Bedi who constructed the Howrah Bridge in 1942 at the estimated cost of Rs. 2 Crores and suffered losses. From this Foreword the readers can judge the scholarship of my father at the young age of 22.

—Anurag Singh
*******************************************************************

Bhai Trilochan Singh, Dr. at Rashtarpati Bhawan

A photograph received from Dr Mohinder Singh, Director Bhai Vir Singh Sadan,New Delhi, showing my ( Sirdar Anurag Singh’s ) father Dr Trilochan Singh in black coat during book presentation ceremony with Dr Radhakrishnan in early sixties.

—Anurag Singh

Photograph Taken at Rashtripati Bhawan at the launching of Selections from the Sacred Writings of the Sikhs

 

Sitting: ( L To R ) S. Ujaal Singh, Bhai Jodh Singh, Dr. Radha Krishnan, Bhai Vir Singh, S. Sant Singh

Standing: ( L to R ) A Govt Officer, Dr Balbir Singh, Dr. Trilochan Singh, A Govt. Officer, Bawa Harkrishan Singh, Khushwant Singh

Stinking Corruption in SGPC And Irresponsible Sikh High Priests

Press Statement
by Writer, Historian & Sikh Theologian Dr Trilochan Singh

Released in a Press Conference on 26-11-1988

Stinking Corruption

in

SGPC And Irresponsible Sikh High Priests

It is surprising that the Central Government has been continuously helping the same band of Akali Jathedars and Ex-Ministers who are directly and indirectly responsible for the tragic situation in Punjab even though they ceased to be representative leaders of the Sikhs since 1983. The ruling party has kept them in power for their own manipulative interests.

The Akali Jathedars have not only disintegrated Akali Dal but mischievously denigrated the offices of Sikh High Priests. During the last two years they appointed, dismissed and transferred the High Priests of Akal Takhat and Golden Temple so arbitrarily that the law of this land even does not allow even a low grade clerk of a Municipality to be treated in this manner. Their acceptance, rejection and reappointments of such selfish and irresponsible men as Harcharan Singh (Delhi), Jasbir Singh Rode and Raagi Darshan Singh shows how the SGPC has been using and abusing these offices for their shifting political interests.

One cannot imagine the Hindu installing their best Bhajan Singer as Jagadguru of their most sacred Math, nor can the Muslims ever think of appointing a Qawali Singer as the Imam. But the corrupt SGPC has appointed Shabad Singer as Akal Takht Jathedar even though he completely lacks the saintly qualities and dignified behavior of a competent Akal Takht Jathedar. Raagi Darshan Singh stands seriously censored and condemned by Sikh masses for the following irresponsible, authoritarian and sacrilegious postures:

1. Raagi Darshan Singh has equated his cowardly escape from his daily duties and responsibilities in the Golden Temple with the Elected Silence and retreat into meditation in a room within their own house by Guru Angad and Guru Amar Das.
2. Akal Takht Jathedar enjoys no special prerogative over and above the High Priest of Golden Temple, as Raagi Darshan Singh has been assuming and is proclaiming. He is only the presiding Priest over the Ecclesiastical Court of Five Priests. He can be questioned, challenged and even openly censored by the other High Priests or by Sikh saints and scholars if behaves and act in an authoritarian manner and issues statements without consulting other Priests. By giving self-contradictory statements in an authoritarian manner Darshan Singh has indulged in self-humiliating activities.
3. The manner in which Raagi Darshan Singh excommunicated Surjit Singh Barnala without giving him even a week to explain himself, which is given by all civil, military and Ecclesiastical Courts of other religions, he has politicized the issue, and now by playing a cat and mouse game on the issue of forgiving him, he has behaved in the most Un-Sikh like, degrading and disgraceful manner.
4. When Sikh leadership was divided into twelve warring Missals in the eighteenth century, the High Priests never imposed their will on their fighting, but gave firm advises on Panthic policies and problems common to all. On these issues they were dutifully obeyed.
If the same old Tohra-Talwandi gang of corrupt Akali Jathedars and their arbitrarily appointed irresponsible High Priests continue to use and abuse their discredited offices it would be next to impossible to restore the sanctity of the Golden Temple complex or win the confidence of the Sikh masses to help in the process. Immediate SGPC elections will throw up a new leadership which may restore the sanctity of religious places.
Signed/
Trilochan Singh
462-E Bhai Randhir Singh Nagar
Ludhiana

AGONY OF PUNJAB—Sirdar Anurag Singh, Prof.

AGONY OF PUNJAB
———————-

Truth takes its own time to reveal and ultimately it is Truth which emerges victorious. Right from the ancient times Punjab is a victim of Politics, Politicians and Political games, destabilising the public for private interests. It is again the unprincipled stunt politics of the politicians of all hues to make Punjab a scapegoat. WHEN RELIGION IS UNDER THE BURDEN OF POLITICAL GAMES religion will remain under siege and attack. In this scramble for power the losers are the Sikhs and no other. For Operation Blue-Star our leaders acted in tandem with the central government to dislodge Sant Jarnail Singh and now our own people are meeting the Central Ministers to impose President’s Rule so that a free hand can be given to eliminate the Sikh youth and usher another era of persecution,tortures and elimination of our youth.
I pray God to grant the Sikhs a sense of discrimination (BIBEK DAN), to swim across this turbulent ocean of difficult times and save the Panth of Guru Gobind Singh’s dreams KHALSA in mind, body and spirit.
Vahiguru Ji Ka Khalsa.
Vahiguru Ji Ki Fateh.
21.10.2015.

Commentary on a Verse of Zafarnamah—Sirdaar Anurag Singh, Prof.

.

Commentary on a Verse of Zafarnamah
——————————————-
This philosophy of sword as Scourge of God is universal in religious literature of the world.
Aurangzeb, before receiving Zafarnamah, advocated the same philosophy of Divine Sword in his letter to his son Prince Muazzam:
“He who draws the sword of oppression is killed by Providence with the same sword;
he who practices oppression is oppressed in return.”
(Ruka’at-i-‘Alamgiri, pp. 50-51).

Sheikh Sa’di, the Sufi mystic of 13th century, often quoted by Aurangzeb in his various letters, first advocated this philosophy:

“When thou hast failed in every resource, then the sword “It is right to have recourse……The Arabs say,t he sword is the last recourse.”
(The Rose Garden: Gulistan,p.210).

 

Guru Gobind Singh has further elaborated this philosophy of Divine Sword in seven verses (17-23) of Fatehnamah also. In Verse 17 the choice of words by Guru Gobind Sing is so remarkable and figurative that it clearly gives the desired message to the culprit. The blood-thirsty monster in Aurangzeb has been compared with wolf (gurge); a word used in the East for cruel and rapacious person. Sheikh Sa’di,in his works call such deceptive persons asses:
“Life hang son a single breath and the world of
existence is between two non-existences;those
who barter religion for the world are asses”.
(The Rose Garden: Gulistan, p.216.)

All these anti-Dasam Granth adversaries belong to this class of asses in the the Royal Court of God: DARGAHA?
30.1.2016.
…………………………………………………………………………………………

 

2015 in review

The WordPress.com stats helper monkeys prepared a 2015 annual report for this blog.

Here’s an excerpt:

A New York City subway train holds 1,200 people. This blog was viewed about 6,700 times in 2015. If it were a NYC subway train, it would take about 6 trips to carry that many people.

Click here to see the complete report.

Brand New Malice of this New “Historian”—Sirdar Anurag Singh, Prof

ਨਵੀਨ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰ ਦੀ ਨਵੀਨ ਕੁਚੇਸ਼ਟਾ

—ਅਨੁਰਾਗ ਸਿੰਘ

 

ਸ੍ਰ. ਗੁਰਤੇਜ ਸਿੰਘ ਨੇ ਸਿੱਖ ਇਤਿਹਾਸ ਤੇ ਸਿੱਖ ਧਾਰਮਿਕ ਰਵਾਇਤਾਂ ਨੂੰ ਵਿਰੂਪ ਕਰਕੇ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਨਾਲ ਸਿਰਫ ਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ਘਾਤ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ, ਬਲਕਿ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਵੱਲੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਖਸ਼ੇ ਖਿਤਾਬ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਔਫ ਸਿੱਖਿਜ਼ਮ ਦੀ ਦੁਰਵਰਤੋਂ ਵੀ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਸ੍ਰ. ਗੁਰਤੇਜ ਸਿੰਘ ਨੇ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਵੱਲੋਂ ਚਲਾਈ ਖੰਡੇ ਬਾਟੇ ਦੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਦੀ ਦਾਤ ਦੀ ਇਤਿਹਾਸਕ ਸਚਾਈ ਨੂੰ ਜਾਣ-ਬੁੱਝ ਕੇ ਨਜ਼ਰ-ਅੰਦਾਜ਼ ਕਰਕੇ ਇਕ ਨਵੀਨ ਦਸਤੂਰ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਜਿਸਦਾ ਕੋਈ ਵਜੂਦ ਨਹੀਂ, ਕੋਈ ਇਤਿਹਾਸ ਵੀ ਨਹੀਂ ਤੇ ਨਾਂ ਹੀ ਕੋਈ ਇਤਿਹਾਸਕ ਪ੍ਰਮਾਣ ਹੈ।

1.ਨੋਬਲ ਪੁਰਸਕਾਰ ਵਿਜੇਤਾ ਵੀ. ਐਸ. ਨੈਪਾਉਲ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਸ੍ਰ. ਗੁਰਤੇਜ ਸਿੰਘ ਨੇ ਜੋ ਦੁਰਵਿਚਾਰ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨੈਪਾਉਲ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪੁਸਤਕ ( ਏ ਮਿਲੀਅਨ ਮਿਊਟਨੀਜ਼ ਨਾਉ, 1990 ), ਵਿਚ ਰੂਬਰੂ ਅੰਕਿਤ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਇਹ ਸ਼ਰਾਰਤ ਪੂਰਨ ਵਿਚਾਰ ਜੋ ਕਿ ਸਿੱਖ ਧਾਰਮਿਕ ਰਵਾਇਤਾਂ ਨੂੰ ਠੇਸ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਦੀ ਨੀਯਤ ਨਾਲ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਹਨ, ਨੈਪਾਉਲ ਦੀ ਕਿਤਾਬ ਦੇ 8 ਅਧਿਆਇ ‘ਦ ਸ਼ੈਡੋ ਔਫ ਦ ਗੁਰੂ’, ਪੰ:438 ਤੇ ਅੰਕਿਤ ਹਨ। ਸ੍ਰ. ਗੁਰਤੇਜ ਸਿੰਘ ਨੇ ਇਸ ਕਿਤਾਬ ਵਿਚ ਇਹ ਭੰਡੀ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕੀਤਾ ਹੈ ਕਿ 1699 ਵਿਚ ਜਦੋਂ ਦਸਮ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨੇ ਆਨੰਦਪੁਰ ਸਾਹਿਬ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ, ਤਾਂ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨੂੰ ਮੁਹੰਮਦ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਜਵਾਈ, ਅਲੀ ਦੀ ਤਲਵਾਰ ਨਾਲ ਹਿਲਾ ਕੇ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਆਪਣੇ ਇਸ ਸਫੈਦ ਝੂਠ ਨੂੰ ਇਤਿਹਾਸਕ ਜਾਮਾ ਪਹਿਨਾਉਣ ਲਈ ਸ੍ਰ. ਗੁਰਤੇਜ ਸਿੰਘ ਨੇ ਇਹ ਵੀ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ ਤਲਵਾਰ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੂੰ ਮੁਗਲ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਬਹਾਦਰ ਸ਼ਾਹ ਨੇ ਦਿੱਤੀ। ਸ੍ਰ. ਗੁਰਤੇਜ ਸਿੰਘ ਨੇ ਆਪਣੀ ਇਸ ਹਿਮਾਕਤ ਨੂੰ ਸਿਰਦਾਰ ਕਪੂਰ ਸਿੰਘ ਤੇ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੇ ਇਕ ਹੁਕਮਨਾਮੇ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਨਾਲ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਕਰਨ ਦੀ ਨਾਕਾਮ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ‘ਸਿੱਖ ਰੀਵਿਊ’ ਨਵੰਬਰ 2002 ਦੇ ਅੰਕ ਪੰ:30-40 ਤੇ ਕੀਤੀ ਹੈ।

2. ਸਿਰਦਾਰ ਕਪੂਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਆਪਣੀ ਕਿਸੇ ਵੀ ਲਿਖਤ ਵਿਚ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ ਕਿ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਸਿੰਘਾਂ ਨੂੰ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਅਲੀ ਦੀ ਤਲਵਾਰ ਨਾਲ ਛਕਾਇਆ।

3. ਸਿਰਦਾਰ ਕਪੂਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪੁਸਤਕ ‘ਪਰਾਸ਼ਰਪ੍ਰਸ਼ਨਾ’ ਵਿਚ ਉਸ ਖੰਡੇ ਦੀ ਫੋਟੋ ਵੀ ਦਿੱਤੀ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਸ੍ਰੀ ਆਨੰਦਪੁਰ ਸਾਹਿਬ ਤੋਸ਼ੇਖਾਨੇ ਵਿਚ ਸੁਸ਼ੋਭਿਤ ਹੈ, ਤੇ ਜਿਸ ਨਾਲ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਨੇ ਖੰਡੇ ਬਾਟੇ ਦਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਤਿਆਰ ਕਰਕੇ ਪੰਜ ਪਿਆਰਿਆਂ ਨੂੰ ਖਾਲਸਾ ਰੂਪ ਦਿੱਤਾ।

4. ਸਿਰਦਾਰ ਕਪੂਰ ਸਿੰਘ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਕੋਈ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰ ਸ੍ਰ. ਗੁਰਤੇਜ ਸਿੰਘ ਦੀ ਇਸ ਇਤਿਹਾਸਿਕ ਖੋਜ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਕਿਸੇ ਵੀ ਇਤਿਹਾਸਿਕ ਸੋਮੇ ਤੋਂ ਇਸ ਸ਼ਰਾਰਤ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ।

5. ਸ੍ਰ. ਗੁਰਤੇਜ ਸਿੰਘ ਆਪਣੀ ਇਸ ਇਤਿਹਾਸਿਕ ਇਲਤ ਨੂੰ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਦੇ ਹੁਕਮਨਾਮੇ ਦੀ ਗਵਾਹੀ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਹੁਕਮਨਾਮਾ ਜੋ ਕਿ ਦਸਮੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨੇ ਬਾਰਾ ਦੀ ਸੰਗਤ ਨੂੰ ਕੱਤਕ 1, 1764; ਅਕਤੂਬਰ 2, 1707 ਈ: ਨੂੰ ਲਿਖਿਆ। ਡਾ.ਗੰਡਾ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੀ ਪੁਸਤਕ ‘ਹੁਕਮਨਾਮੇ’ ਪੰ:188 ਤੇ ਅੰਕਿਤ ਹੈ। ਇਸ ਵਿਚ ਕਿਤੇ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਪ੍ਰਮਾਣ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਬਹਾਦਰ ਸ਼ਾਹ ਨੇ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੂੰ ਅਲੀ ਦੀ ਤਲਵਾਰ ਭੇਟ ਕੀਤੀ ।

6.ਹਾਲੇ ਤੱਕ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਕਿਸੇ ਵੀ ਕਿਤਾਬ ਵਿਚ ਅਲੀ ਦੀ ਤਲਵਾਰ ਦਾ ਮੁਗਲ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਕੋਲ ਆਉਣ ਦਾ ਤੇ ਇਸ ਨਾਯਾਬ ਤੋਹਫੇ ਦਾ ਮੁਗਲ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਵੱਲੋਂ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਭੇਟ ਕਰਨ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸਿਕ ਤੱਥ ਸਾਹਮਣੇ ਨਹੀਂ ਆਇਆ।
7.ਜਿਹੜੀ ਤਲਵਾਰ ਬਹਾਦਰ ਸ਼ਾਹ ਨੇ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੂੰ ਖਿਲਤ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਦਿੱਤੀ, ਉਹ ਸੱਫ ਹੈ ਨਾਂ ਕਿ ਖੰਡਾ।
8.ਬਹਾਦਰ ਸ਼ਾਹ ਪਾਸੋਂ ਇਹ ਖਿਲਤ ਪਰਾਪਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਦੱਖਣ ਵੱਲ ਰਵਾਨਾ ਹੋਏ ਤੇ ਦੱਖਣ ਵਿਚ ਹੀ ਉਹ 7 ਅਕਤੂਬਰ 1708 ਈ: ਨੂੰ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਸਮਾ ਗਏ। ਬਹਾਦਰ ਸ਼ਾਹ ਨਾਲ ਦਸਵੇਂ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੀ ਇਹ ਮੁਲਾਕਾਤ ਆਗਰੇ ਵਿਖੇ ਜੁਲਾਈ-ਅਗਸਤ 1707 ਵਿਚ ਹੋਈ, ਜਦਕਿ ਖਾਲਸੇ ਦੀ ਸਿਰਜਣਾ 1699 ਵਿਚ ਹੋਈ।

9.ਤਖਤ ਸ੍ਰੀ ਆਨੰਦਪੁਰ ਸਾਹਿਬ ਕਦੇ ਵੀ ਸ੍ਰ. ਗੁਰਤੇਜ ਸਿੰਘ ਦੀ ਬੁੱਧੀ ਮੁਤਾਬਿਕ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਸ੍ਰ. ਗੁਰਤੇਜ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਇਹ ਹਿਦਾਇਤ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਸਪਸ਼ਟੀਕਰਨ ਦੇਣ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਕਿਸ ਥਾਂ ਤੇ ਛਕਿਆ, ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਉੇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਵਿਧੀ ਅਨੁਸਾਰ ਕਿਹੜੇ ਸਿੰਘਾਂ ਨੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਜੁ ਸੱਚ ਝੂਠ ਦਾ ਨਿਬੇੜਾ ਹੋ ਸਕੇ।

10. ਸ੍ਰ. ਗੁਰਤੇਜ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਇਹ ਵੀ ਹਿਦਾਇਤ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਇਤਿਹਾਸਿਕ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ਾਂ ਨਾਲ ਸਿੱਧ ਕਰਨ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਤੇ ਕਦੋਂ ਸ਼ੀਆ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦੇ ਮੋਢੀ, ਅਲੀ ਦੀ ਤਲਵਾਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੁਸ਼ਮਨਾਂ ( ਸੁੰਨੀ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ) ਕੋਲ ਪਹੁੰਚੀ ਤੇ ਬਹਾਦਰ ਸ਼ਾਹ ਕੋਲ ਇਹ ਪਾਕ ਤੋਹਫਾ ਕਿਧਰੋਂ ਆਇਆ ਜੋ ਕਿ ਗੁਰਤੇਜ ਸਿੰਘ ਦੀ ਨਵੀਨ ਖੋਜ ਮੁਤਾਬਿਕ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੂੰ ਬਹਾਦਰ ਸ਼ਾਹ ਨੇ ਸੌਂਪ ਦਿੱਤੀ।

11.ਕੀ ਸ੍ਰ. ਗੁਰਤੇਜ ਸਿੰਘ ਸਿਰਦਾਰ ਕਪੂਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਲਿਖਤਾਂ ਵਿਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ ਰੱਖਦੇ ਹਨ? ਕਿਉਂਕਿ ਸ੍ਰ. ਗੁਰਤੇਜ ਸਿੰਘ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਿਰਦਾਰ ਕਪੂਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦਾ ਵਾਰਸ ਵੀ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਸਿਰਦਾਰ ਕਪੂਰ ਸਿੰਘ ਦੀਆਂ ਲਿਖਤਾਂ ਦੇ ਉਲਟ ਬਿਆਨ ਬਾਜ਼ੀ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਗੁਰਬਖਸ਼ ਸਿੰਘ ਕਾਲਾਅਫਗਾਨਾ ਵਰਗੇ ਲੇਖਕ ਦਾ ਸਮਰਥਕ ਵੀ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਇਹ ਕਹਿਣ ਦੀ ਹਿਮਾਕਤ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਕਿ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬਾਂ ਦੇ ਸਾਰੇ ਹੁਕਮਨਾਮੇ ਜਾਅਲੀ ਹਨ।
( With Thanks, From: ਸੰਤ ਸਿਪਾਹੀ, ਜੁਲਾਈ 2004, ਪੰ:15)

SardaaraaN vichch Sirdar—Anurag Singh, Prof.

ਭਾਗਾਂ ਵਾਲੇ ਤਰਲੋਚਨ ਸਿੰਘ ਜੀ ਭਾਗਾਂ ਵਾਲੀ ਮਾਤਾ।

ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਘਰ ਅਨੁਰਾਗ ਜਨਮਿਆ ਆਪ ਤੁਠਾ ਜੀ ਦਾਤਾ।

ਸਤਸੰਗਤ ਚੋਂ ਮਿਲੀਆਂ ਅਸੀਸਾਂ ਚੰਨ ਏਹ ਸਿੱਖੀ ਵਿਹਡ਼ੇ।

ਨਾਲ ਕਲਮ ਦੇ ਸੇਵਾ ਕਰਕੇ ਮੁਕਾ ਦੇਊਗਾ ਝੇਡ਼ੇ।

ਉਸਤਤ ਕਰਨੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਦੀ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਫਡ਼ ਕੇ ਕਾਨੀ।

ਸ਼ਾਲਾ ਚਲਦੀ ਰਹੇ ਏਦਾਂ ਹੀ ਜਦ ਤਕ ਦੁਨੀਆਂ ਫਾਨੀ।

ਧੁਰੋਂ ਦਰਗਾਹੋਂ ਮਿਲਣ ਸਿਰੋਪੇ ਅਨੁਰਾਗ ਗੁਰੂ ਨੂੰ ਪਿਆਰਾ।

ਗੁਰੂ ਦਾ ਜਸ ਮੀਰੀ ਗੁਣ ਇਸ ਦਾ ਤਾਹੀਓਂ ਹਰਮਨ ਪਿਆਰਾ।

ਹੋਰ ਕਰੋ ਜੀ ਪੰਥ ਦੀ ਸੇਵਾ ਮਾਣੋ ਖੂਬ ਤਰੱਕੀ।

“ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਜਨਮੈ ਗਵਨ ਮਿਟਾਇਆ।।” ਰਣਧੀਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਆਖੀ ਸੱਚੀ।

—ਰਣਧੀਰ ਸਿੰਘ

On the Touts of Scientific-Mehodolgy

Random Thoughts by Sardar Anurag Singh, Prof.

 

In the same Guru Ram Das commanded,”Bani Guru,Guru hai bani,vich bani amrit sare.” Why with this Dohra of Giani Gian Singh we are interested to minus Guru Gobind Singh from the lineage of our Gurus? Do not think yourself more wise than associates of Guru Gobind Singh ji–

Bhai Haridas, who compiled Dasam Granth in 1695AD;

Baba Binod Singh, who compiled Dasam Granth sometime in 1718-19AD;

Bhai Mani Singh ji, who compiled Dasam Granth sometime in 1732-33,

Baba Dip Singh ji, who also compiled Dasam Granth sometime in 1740-41, and

many more Sikh scribes who prepared decorated codices of Dasam Granth. On the contrary GuruArjan Dev ji blessed the writings of Bhai Gurdas as Key to Adi Granth and Guru Gobind Singh blessed the writings of Bhai Nand Lal as Parmanic Bani. In all our Gurdwaras hymns from Guru Granth Sahib, Dasam Granth and works of Bhai Gurdas and Bhai Nand Lal are recited. Many government sponsored Gianis like Teja Singh Bhasaur, Giani Bhag Singh, Inder Singh Ghagga; Joginder Singh Spokesman, Gurbaksh Singh Kaka Afghana, Ragi Darshan Singh had been ex-communicated from the Sikh Panth during the last 83 years for challenging the Nitnem Banis, Ardasa and Dasam Granth.

There is no compulsion in Sikhism; Sikhism believes in persuasion and not conversion. But at the same time Sikhism never tolerated the Bhekhi Sikh, Dhande vale Sikh, Hirsi Sikh, who ever tried to harm the Sikh Scriptures and literature in any manner and they were declared sworn enemies of the Panth by our Gurus and thereafter the Sikh Apostles. In this categories come Minas, Dhir Malias, Ram Raias, Handalias, Ajit Malias. This practice of separating the black sheep from the Panth is continued process even now.

 

( One needs to ) first read the original codex and then raise the question. To walk we need legs and to establish historicity of some event of history we need sources of history and sifting of evidence. Read Baba Deep Singh codex as well as Bhai Mani Singh’s codex you will receive your answers. I have already uploaded Zafarnamah in Persian from Bhai Mani Singh’s codex and Charitopakhyan written by Guru Gobind Singh ji in his own hand, discovered recently and uploaded on my timeline. Read full note of Bhai Maha Singh on Dasam Granth Codex of Bhai Haridas (1695AD). Bhai Haridas was grandfather of Jassa Singh Ramgaria and had also prepared the Anadpuri Codex of Guru Granth Sahib in 1682 at Anandpur Sahib with the Bani of Guru Tegh Bahadur included. History is written with facts and not wild imaginative theories and conjectures. Choice is open and as already said not under compulsion.

 

Rattan Singh Jaggi in his thesis without seeing the Bir wrote that in this Bir Bani of Guru Angad Dev ji is not included but it is very much there. Even Bhai Kahan Singh Nabha said that in Kartarpuri Bir Ragmala is not included but it is very much there. In so-called Puratan Janamsakhi many hymns are attributed to Guru Nanak which are not in Guru Granth Sahib.

 

If and buts do not conform to research methodolgy. You give your point on all the points raised in the debate. Negativity is the hallmark of certain writers and not of scholars. You are silent on Baba Dip Singh’s Bir, Baba Binod Singh’s Bir, Anandpuri Bir and recently discovered Pothi Of Charitropakhyan written by Guru Gobind Singh. You write your complete post to receive rebuttal or appreciation.